¡Hola!

Het is inmiddels een tijdje geleden dat ik mijn blog heb geüpdatet, mijn excuses, haha. Ik was het vergeten.

Ik denk dat het nu ongeveer een maand later is en een maand veranderd veel. De Spaanse taal beheers ik nog niet volledig, maar het is echt stukken vooruit gegaan, dat is zeker. Waar ik eerst in de klas zat en vrij weinig begreep van zowel de leraar, als de gesprekken van de medeleerlingen, snap ik nu wel waar de leraar het over heeft, of mijn klasgenoten. Of ja, meestal dan, want vaak praten er wel een aantal leerlingen door de uitleg heen, of hebben er iets aan toe te voegen. En mijn klasgenoten, die praten allemaal door elkaar heen, maar goed.

In de week dat mijn klasgenoten naar Bariloche waren, zoals ik heb verteld, had ik, om eerlijk te zijn, weinig te doen. Er waren weinig leeftijdsgenoten om mee af te spreken en de leeftijdsgenoten die er waren, zeiden vaak op het laatste moment af, lazen mijn berichten niet of reageerden niet. Dat was best vervelend, want hierdoor zat ik vaak thuis en had ik weinig te doen. Maar nadat mijn klasgenoten teruggekeerd waren, viel dat weer mee.

School is weer ‘begonnen’ en er zijn mensen om dingen mee te doen. Ik zou nooit denken dat ik het zou zeggen, maar in de week dat meer dan de helft van mijn klas er niet was, miste ik school. Dat komt omdat ik daar mijn leeftijdsgenoten veel zie en met ze praat. Na school gaan de meeste niet nog iets sociaals doen omdat ze hun activiteiten hebben, maar er zijn genoeg dagen geweest dat er geen school was. Om eerlijk te zijn begon ik haast te denken dat het normaal is dat er bijna iedere week wel een dag uitvalt, maar mijn klasgenoten legden uit dat dit niet het geval was. Het fijne was, dat op de meeste van deze dagen, mijn leeftijdsgenoten wel konden afspreken om iets te doen. Dan gaan we naar het park, om mate te drinken, natuurlijk, gaan we lunchen, of houden we een merienda samen.

In mijn klas heb ik inmiddels wel een soort vriendengroep gekregen, wat erg fijn is. Ten eerste zijn er de vrienden van mijn gastzusje, die erg aardig en gezellig zijn, maar daarnaast is er ook een ander groepje dat ik heel aardig vind. Met deze twee groepen ga ik vaak dingen doen, zoals naar het park gaan.

Omdat ik in het vijfde jaar zit, zijn mijn klasgenoten zich aan het oriënteren voor hun vervolgopleiding, om te kijken wat ze eventueel willen studeren. Ik ben een keer meegegaan en heb maar van (bijna) alle opleidingen een uitleg gepakt. Al is het niet om te weten wat er allemaal voor mogelijkheden zijn voor te studeren en wat deze inhouden, dan is het wel om gewoon meer Spaans te leren, haha.

Om ook buiten school vrienden te maken, ben ik met theater begonnen. Ik deed natuurlijk al aan zwemmen, maar aangezien dit een sport is die je erg op jezelf doet en ik in een groep zit met allemaal kinderen die ongeveer twaalf zijn, is het niet de meest geschikte plaats om vrienden te zoeken. Omdat ik in Nederland ook voor een aantal jaar musical heb gedaan, dus er wel enige ervaring mee heb en het daarnaast erg leuk vind, kwamen mijn gastzus en haar oma op het idee dat ik dat hier ook kon doen. Ik heb inmiddels twee lessen achter de rug en ik vind het nu al heel leuk. De groep is niet heel groot, ongeveer zes mensen, maar dat is geen probleem. Het is juist makkelijker me op mijn gemak te voelen, want de taal heb ik natuurlijk nog niet helemaal onder controle. Alhoewel, aan de andere kant is dat ook wel grappig. Zo hadden we een keer een oefening waarin ik een moeder speelde die maar half Spaans kon en de andere keer deden we een spel waarbij Nederlands heel goed van pas kwam. Het spel ging namelijk zo:

Er zijn zes stoelen in de ruimte (want we waren met zes), vijf zijn bezet. De zesde persoon moet naar de lege stoel zien te komen, maar de andere willen dat voorkomen. Zij kunnen alleen niet praten, alleen maar handgebaren gebruiken. Degene die loopt, mag wel praten.

Dus het was tijd voor een taallesje. Ik weet niet of het overal ter wereld geldt, maar de Argentijnen hier zijn erg nieuwsgierig naar de scheldwoorden. Zelf hebben zo ook een ruime variatie van scheldwoorden, zoals natuurlijk de bekende ‘la puta madre’ of ‘hijo de puta’. Daarnaast hebben ze een hele collectie van “la concha de la lora (papagaai)/ la baca (koe)/ tu hermana (je zus)/tu madre (je moeder)/tu tía (je tante)/tu abuela (je oma)/Dios (God, deze gebruikt mijn gastzus erg vaak en ik vind hem hilarisch)”. Ik ga je niet uitleggen deze scheldwoorden betekenen, maar als je het graag wil weten, dan hoop ik dat google translate een goede hulp is. Wat wel belangrijk is, is dat hier dus wel weer regels aan verbonden zijn. Als je iemand anders wil beledigen, gebruik je de familieleden en als het over een algemeen ding is wat erg irritant is, dan gebruik je dieren, of God.

Een wijs ding dat Roberto Fontanarrosa (een heel bekende Argentijnse schrijver) gezegd heeft, is dat de scheldwoorden (insultos) pas sterk worden, door de uitspraak:

https://www.youtube.com/watch?v=r7GYWYc1Xi4 (als je Spaans kan, is dit erg leuk om te kijken)

Maar goed, de meisjes (en een jongen) van theater wilden graag wat scheldwoorden in het Nederlands leren, maar waren daardoor zo afgeleid, dat ze het doel van het spel vergaten en ik makkelijk won, haha.

Daarnaast gaan ze bij theater ook een kleine film maken, voor een schoolproject van een van hen, wat me heel leuk lijkt om aan mee te doen (en ze hebben er ook geen probleem mee).

Over het algemeen gaat het dus helemaal prima met mij, ik heb het erg naar mijn zin hier. De taal is af en toe nog een barrière, maar dat levert ook grappige situaties op. Daarnaast ga ik aan het eind van deze maand een reis maken met WEP, de Argentijnse organisatie, naar Salta en hier kijk ik erg naar uit. Salta schijnt een erg mooi gedeelte van Argentinië te zijn, maar ik zal na de reis wel een aantal foto’s hiervan uploaden.

Daarnaast is het over twee (of een, aangezien het in Nederland al 16 september is), mijn verjaardag, dus die moet ook gevierd worden!!

Dit was ‘m weer,

Nina